Με δύο ξεχωριστές χορογραφικές προτάσεις συμμετέχει στο φετινό 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (12-21/7) ο Χάρης Γκέκας: Το ECSTATIC APORIA, που δημιούργησε για τους σπουδαστές του δευτέρου έτους της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ) και το ΧΙΛΙΑ, το οποίο βασίζεται στα ΧΙΛΙΑ ΠΛΑΤΩΜΑΤΑ των Gilles Deleuze και Felix Guattari.
«Στις 15 Ιουλίου θα παρουσιαστεί η τελευταία δημιουργία που μόλις έκανα για το τμήμα του 2ου έτους της ΚΣΟΤ και στις 16 Ιουλίου θα παρουσιάσω ένα πολύ απαιτητικό σόλο που χορεύω από το 2017 και ήθελα πολύ να το μοιραστώ με το ελληνικό κοινό όσο έχω ακόμη την ικανότητα να το εκτελώ όπως του αξίζει», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διεθνής Έλληνας χορογράφος και χορευτής με αφορμή τη διπλή του εμφάνιση στο φεστιβάλ της μεσσηνιακής πόλης, η οποία για δυο βδομάδες θα πάλλεται στους ρυθμούς του σύγχρονου χορού.
Ο καλλιτέχνης μιλάει και για το ECSTATIC APORIA, που θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Πλατεία Καλαμάτας, ένα «παιχνιδιάρικο έργο που σχετίζεται με το παράλογο. Η παραξενιά που συνεχώς εκπέμπει, μας παροτρύνει να απομακρύνουμε κάθε αμυντικό αντανακλαστικό και απλά να δεχτούμε απλόχερα την ιδιαιτερότητα του καθενός. Ο μανιερισμός που επιλέξαμε ως λεξιλόγιο εκφράζει πιο πολύ μια συγκεκριμένη διάθεση χιούμορ, παρά κάποια αισθητική που ίσως να με προσδιόριζε σαν χορογράφο. Είναι ωραίο να κάνεις κάτι με σοβαρό τρόπο χωρίς όμως, να παίρνεις τον εαυτό σου στα σοβαρά. Αυτό που δείχνουμε είναι κάτι ανάμεσα σε απολαυστική φάρσα και τελετουργία γιορτινή. Ένα πανηγύρι με ζωντάνια, κέφι και πολύ γλυκιά τρέλα», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο Χάρης Γκέκας, που σε ηλικία δεκατριών ετών σπούδασε με τον Daniel Lommel στη Γαλλία (με διετή υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση), διακρίθηκε ως σολίστας με τα Μπαλέτα του Ρήνου, της Γενεύης και της Λυών, συνεργάστηκε ως δημιουργός με φορείς εντός και εκτός συνόρων, ενώ έργα του παρουσιάστηκαν σε μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ του εξωτερικού. Ποιες διαφορές και ομοιότητες θα διέκρινε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όσον αφορά τον χορό και τις δυνατότητες ενός χορογράφου να κάνει καριέρα; «Η ομοιότητα είναι το καλλιτεχνικό επίπεδο. Πολύ ξεκάθαρα οι καλλιτεχνικές προτάσεις της ελληνικής σκηνής δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν από τις ξένες όσον αφορά το περιεχόμενο. Το μόνο που μπορούν δυστυχώς να ζηλέψουν είναι τις υποδομές και τη στήριξη που υπάρχουν στο εξωτερικό. Οι συνθήκες διαφέρουν κατά πολύ. Παρόλο που οι ελληνικές δημιουργίες διαπρέπουν ευρωπαϊκά και παγκοσμίως κάθε χρόνο περισσότερο, λίγες από αυτές έχουν την στήριξη που αξίζουν. Οι αντίξοες συνθήκες που ζει ο τομέας του χορού είναι άδικος και ειλικρινά θαυμάζω πολύ τις/τους δημιουργούς της χώρας μας για το κουράγιο, το πείσμα και την αφοσίωση τους», απαντά στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο ίδιος αναφέρεται και στην εξέλιξη του χορού στη χώρα μας σήμερα, αλλά και στα βήματα που θεωρεί αναγκαία ώστε η τέχνη του χορού αποκτήσει τη θέση που της αξίζει. «Ο χορός και η Ελλάδα πάνε ταίρι, μας πάει, τον έχουμε μέσα μας βαθιά. Το μυστήριο αυτής της τέχνης ταιριάζει με τη φύση μας. Έχει την υπερβολή μας και τη χάρη μας. Είμαστε της έρευνας και το καταφέρνουμε. Τα αναγκαία βήματα από την πολιτική μεριά είναι η αναγνώριση, η στήριξη, η οργάνωση και βασικότερο η σταθερότητα. Να μην γκρεμίζονται όσα στήθηκαν κάθε φορά. Πόσο θα αντέξουν οι καλλιτέχνες του χορού; Πρέπει να έχουν κάποια προστασία. Είναι πολύ καλό το ότι δημιουργήθηκαν σωματεία καλλιτεχνών χορού. Είναι σωστή προσπάθεια, αξίζει να οχυρωθεί και να λάβει στήριξη από κάθε πλευρά. Επίσης υπάρχουν καλοί εκπαιδευτικοί και σχολές που βγάζουν αποτελέσματα. Σίγουρα όχι τόσο στο κλασικό όσο στο σύγχρονο, γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να ξεχωρίσεις και να κάνεις επαγγελματική πορεία σε αυτό. Συνεχίζουμε όμως, σταθερά να παράγουμε ενδιαφέροντες και περιζήτητες/ους σύγχρονες/ους δημιουργούς, χορεύτριες και χορευτές. Καλό είναι η πολιτική τάξη να καταλάβει ότι έχει νόημα να γίνουν σοβαρές προσπάθειες και ανάλογες δαπάνες γιατί είναι άδικο να χαραμίζονται γενιές και να μας χαίρονται οι ξένοι», υπογραμμίζει ο Χάρης Γκέκας, που μοιράζεται μαζί μας και κάποια από τα μελλοντικά του σχέδια, αλλά και ένα όνειρο που θα ήθελε να πραγματοποιήσει κάποια στιγμή:
«Τα τελευταία δύο χρόνια έκανα οκτώ δημιουργίες, τρεις για την ομάδα μου και πέντε παραγγελίες. Χόρεψα επίσης, αρκετές παραστάσεις. Νιώθω ότι πρέπει να δημιουργήσω καλύτερες ισορροπίες. Πολλοί μεγάλοι συνθέτες και ζωγράφοι καλλιέργησαν σωστές ισορροπίες μεταξύ δημιουργίας και διδασκαλίας. Ο χορός δεν την έχει αρκετά αυτή την κουλτούρα. Αυτό τον καιρό επιθυμώ να μοιραστώ την εμπειρία μου όσο πιο άμεσα γίνεται, οπότε την ερχόμενη σεζόν έβαλα πολλή διδασκαλία στο πρόγραμμα γιατί με αναζωογονεί και το έχω ανάγκη. Ένα ωραίο όνειρο θα ήταν να είχα μεγαλύτερη επαφή με την Ελλάδα. Ίσως έναν χώρο στην Αθήνα, στον οποίο να μπορούσα να φέρω σε επαφή διεθνείς δημιουργούς και χορευτές από την Ελλάδα. Να καλέσω χορογράφους και παιδαγωγούς προς όφελος του ελληνικού κοινού. Η Αθήνα έχει vibe, είναι δημιουργικά πολύ ενδιαφέρον περιβάλλον για τη σκέψη και την τέχνη».
