Η μεγάλη κυρία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου, η Μαίρη Χρονοπούλου έφυγε από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 90 ετών.
Η Μαίρη Χρονοπούλου τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι μετά από πρώτη σε σκαλάκια στο σπίτι της. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και ήταν στη εντατική. Οι γιατροί από την αρχή είχαν ξεκαθαρίσει ότι έχει ελάχιστες ελπίδες να κερδίσει τη μάχη και τελικά την έχασε σήμερα.
Η ζωή της
Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1933 στο Κολωνάκι στην Αθήνα. Έχασε μικρή τον πατέρα της. Η μητέρα της ήταν πάντα δίπλα της και μάλιστα έφυγε από τη ζωή στα 107 της.
Φοίτησε στο Εθνικό Θεάτρου και αρχικά είχε μυηθεί αρχαία στην τραγωδία και όταν αποφοίτησε από τη Σχολή άρχισε να παίζει με το Εθνικό σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το Ελεύθερο Θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».
Στον κινηματογράφο η Μαίρη Χρονοπούλου πήρε το βάπτισμα του πυρός το 1954 όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια στο Εθνικό . Έπαιξε σαν κομπάρσος στην ταινία «Χαρούμενο Ξεκίνημα» του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ. Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο «Τελευταίο Ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ.
Από το 1963 και μετά πρωταγωνίστησε σε μια σειρά δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, δίπλα σε όλους τους άντρες μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.
Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στις ταινίες: «Τα κόκκινα φανάρια» (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων, «Χωρίς ταυτότητα» (1963, Φίνος Φιλμ), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» το 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, υποψήφιο για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966, «Πολύ αργά για δάκρυα» (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» (1969, Φίνος Φιλμ), «Οι αδίστακτοι» (1965, Σάβας Φιλμ), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966, Φίνος Φιλμ), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968, Φίνος Φιλμ), «Ορατότης μηδέν» (1970, Φίνος Φιλμ).
Απογείωσαν την καριέρα της τα μιούζικαλ
Ανάμεσα σε αυτές τις δραματικές ταινίες εμφανίστηκε και σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ, στα οποία έκανε το μεγάλο «μπαμ».
«Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Γοργόνες και μάγκες» ήταν οι τρεις ταινίες μιούζικαλ που την απογείωσαν.
Εκεί έδειξε ότι μπορεί και να τραγουδήσει καλά. Το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι» αποτελούν τραγούδια σύμβολα πλέον.
Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Το 1972 συγκρότησε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.
Έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις εξαίρετες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Οι κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.
