Ένα δέντρο στην οδό Καρόλου Ντηλ, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ρίχνει τη σκιά του στον περαστικό, που θα σταθεί να δει τη βιτρίνα με μία …έκθεση, σχετική με τα δέντρα. Τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού, οι Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ φιλοξενούν έργα ζωγραφικής της Μαριάνας Κίζου, εμπνευσμένα από τη φύση.
Τα δέντρα είναι κυρίαρχο στοιχείο στη δουλειά της καλλιτέχνιδας και αποτελούν την εκκίνηση για το έργο της. Οι παιδικές μνήμες που έχει από τη Φλώρινα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και οι μετέπειτα εικόνες από τη Χαλκιδική, την οδήγησαν σε ένα μονοπάτι αποτύπωσης της φύσης.
«Έζησα και μεγάλωσα στη φύση, ήμουν μέσα στα δέντρα και θεωρώ ότι αυτά βγήκανε στην πρώτη επαφή μου με το δικό μου έργο, φεύγοντας δηλαδή από το μοντέλο και τη μελέτη που είχαμε μέσα στη Σχολή Καλών Τεχνών. Οι πρώτες φιγούρες, οι πρώτες μορφές και τα πρώτα στοιχεία που σχεδίασα, είχαν να κάνουν με τη φύση», δηλώνει η Μαριάνα Κίζου στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Έτσι ξεκίνησε πριν από χρόνια το …παιχνίδι της ίδιας με τη φύση, τα δέντρα, τα χρώματα, αλλά και η αγωνία της ως ζωγράφος για το πώς θα χειριστεί απλά πράγματα, όπως το σχήμα, η φόρμα, το χρώμα, οι ισορροπίες. «Εστιάζω πάρα πολύ στο παιχνίδι αυτής της ισορροπίας. Είναι μία κατάσταση ψυχής κι ένας αγώνας δρόμου να κερδίσω αυτές τις ισορροπίες πάνω σε πολύ απλά στοιχεία», αναφέρει.
Η έκθεση άλλωστε έχει τον τίτλο «Παιχνίδι ζωγραφικής», με το οποίο περιγράφει το πώς βιώνει τη διαδικασία μέχρι να φτιάξει ένα έργο. «Αυτή η δουλειά αφορά αποκλειστικά σε πολύ βασικούς και πολύ σημαντικούς χειρισμούς των μορφικών στοιχείων, που για μένα είναι τα πάντα. Δηλαδή δεν υπάρχουν βαρύγδουπα νοήματα πίσω από αυτές τις εικόνες, είναι αυτή η πάλη που έχουμε εμείς οι καλλιτέχνες με τα απλά στοιχεία», λέει και συμπληρώνει: «Όλο αυτό το ταξίδι έχει μέσα του πάρα πολλή αγωνία και κόπο. Αλλάζεις κάτι κι αλλάζουν τα πάντα, παρασύρονται σαν ένα ντόμινο όπου όλα μπορεί να γκρεμιστούν και να τα ξαναχτίσεις από την αρχή. Αυτή είναι μία διαδικασία που κρατάει πάρα πολύ καιρό, που τραβάει και ρουφάει τη σκέψη σου, παλεύεις με αυτά τα στοιχεία στον δικό σου κόσμο και προσπαθείς να θέσεις τις ισορροπίες σου, για να έρθει το άλλο μεγάλο ερωτηματικό, το πού σταματάμε το έργο!», καταλήγει.
Η Μαριάνα Κριεζή τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως εικαστικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχει αφιερωθεί στο να μετατρέψει το 2ο Γυμνάσιο Ευκαρπίας σε …μουσείο. Η αφοσίωσή της στο σκοπό αυτό και η γενικότερη προσπάθειά της να συντονίσει τον «διάλογο» μεταξύ τέχνης και μαθητών, την οδήγησε στο να αφήσει πίσω το καλλιτεχνικό κομμάτι. Γι’ αυτό, όπως λέει, οφείλει πολλά στον Γιάννη Αργυριάδη που επιμελείται τις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ, ο οποίος την «έβγαλε από τη λήθη».
