Η Μαρία Μπακοδήμου μίλησε στο περιοδικό «ΟΚ!» για τους γιους της, Νικήτα και Άρη, αλλά και για το τέλος της μακρόχρονης φιλίας της με τον Φώτη Σεργουλόπουλο.
Η παρουσιάστρια ανέφερε για τους γιους της: «Δούλευα πολύ όσο μεγάλωνα τους γιους μου, αυτό είναι αλήθεια. Δεν το θυμάμαι όμως, θυμάμαι μόνο τα καλά όπως όλοι. Με ρωτάνε “πώς δούλευες με δύο παιδιά;”. Δεν θυμάμαι την κούραση και τα ξενύχτια. Έτσι λειτουργεί η δική μου μνήμη».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στα παράπονα που της έχουν κάνει οι γιοι της όλα αυτά τα χρόνια. «Στην εφηβεία είχα ακούσει πολλά. Τώρα πια εισπράττω αποδοχή, μια επιβεβαίωση ότι καλά τα έκανα. Είμαστε πολύ δεμένοι, γιατί δεν έχασα στιγμή μαζί τους. Είναι και μεταξύ τους κοντά, γιατί έχουν πολύ μικρή διαφορά ηλικίας. Η σχέση μας ήταν πάντα ανοιχτή κι ειλικρινής. Δεν παρίστανα ποτέ κάτι που δεν είμαι. Δεν έκανα ποτέ τη σκληρή και την ατσαλάκωτη. Μπορούσα να δείξω ότι είμαι λυπημένη, γιατί είχε συμβεί κάτι, μπορεί και να μην ήξεραν τι είχε συμβεί», εξήγησε και συνέχισε.
«Όταν το παιδί βλέπει έναν γονιό που δεν μασάει πουθενά, αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να γίνει. Δεν είναι όμως, έτσι η ζωή, δεν γίνεται να μη λυγίσεις. Αν συμβεί κάτι και σε στενοχωρήσει, τι θα πεις; Ότι δεν τα κάνω τόσο καλά όσο η μαμά κι ο μπαμπάς μου. Όλοι άνθρωποι είμαστε, αυτό πρέπει να μάθει το παιδί».
Μίλησε επιπλέον, για τη σχέση της με τον Φώτη Σεργουλόπουλο. Όταν ρωτήθηκε για την «τηλεοπτική τους χημεία», είπε: «Ήταν ένα σοβαρό ταίριασμα».
Όσο για τις σχέσεις τους σήμερα, αλλά και το ενδεχόμενο να συνεργαστούν ξανά, δήλωσε: «Οι άνθρωποι αλλάζουν. Χωρίς να σημαίνει ότι γίνονται καλύτεροι ή χειρότεροι, όταν αλλάζουν διαφορετικά, δημιουργούνται αποστάσεις. Δεν το αξιολογώ ως καλό ή κακό. Απλά όταν παίρνεις αποστάσεις, έχεις αποκλίνει, οπότε είναι δύσκολο να βρεθείς ξανά στο ίδιο σημείο.
Πάντα στα επαγγελματικά μου, όταν αισθανόμουν ότι κάτι δεν μου ταίριαζε, αναζητούσα κάτι άλλο που πίστευα τότε ότι θα μου ταίριαζε. Ο καθένας έχει αυτή την υποχρέωση για τον εαυτό του. Να ζει με τους όρους του και με το περιβάλλον που θέλει. Να ζει κάνοντας πράγματα που γεμίζουν την ψυχή του επαγγελματικά και προσωπικά. Να ζει υπηρετώντας τον σκοπό που έχει στη ζωή του».
