Μία δεύτερη «ζωή» απολαμβάνουν χαρτιά που είχαν τσαλακωθεί και πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων, όπως και δείγματα ταπετσαρίας από κατάστημα που έβαλε λουκέτο. Δίπλα τους, συνυπάρχουν βιβλία που δεν μπορούν να ανοίξουν πια, με σχέδια που έγιναν με μολύβι σε χαρτί και θυμίζουν καρέ από φιλμ. Πρόκειται για κομμάτια από τρεις διαφορετικές δουλειές της Γιώτας Ανδριάκαινα, που έχουν κοινό παρονομαστή το χαρτί και όλα μαζί «στολίζουν» τις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ, στην οδό Καρόλου Ντηλ, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Τα μέρη που αποτελούν την έκθεση «Χάρτινη Χορογραφία», δημιουργήθηκαν το 2019, εν μέσω καραντίνας, με διαφορετικές αφορμές. Η καλλιτέχνιδα θέλησε να …απαντήσει με χειροτεχνικό τρόπο, σε μια περίοδο που τη χαρακτήριζε η έντονη ψηφιοποίηση, η επιβεβλημένη χρήση του ίντερνετ και του υπολογιστή και η απουσία της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης -τουλάχιστον με τον τρόπο που τη γνωρίζαμε πριν.
«Εκείνη την περίοδο, επειδή κλείστηκα πολύ στο σπίτι -όπως και πολύς άλλος κόσμος, ταξινομούσα τα αρχεία μου και τις φωτογραφίες που συλλέγω είτε από την ιστορία της τέχνης, είτε από την καθημερινότητα για να μου δίνουν το έναυσμα να ξεκινήσω μία καινούργια δουλειά. Εκεί ανακάλυψα κάτι που δεν το είχα χρησιμοποιήσει έως τότε και αφορούσε πολλές φωτοτυπίες τσαλακωμένων χαρτιών, που ανέσυρα από το καλάθι των αχρήστων και τα φωτοτυπούσα, ενώ έκανα διαλείμματα στη δουλειά», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Γιώτα Ανδριάκαινα.
Τα αρχεία αυτά, η καλλιτέχνιδα τα επεξεργάστηκε χρωματικά και ο περαστικός θα τα δει στην αριστερή βιτρίνα του ΟΤΕ. Ακριβώς δίπλα, στη μεσαία βιτρίνα, εκτίθενται έργα που αποτελούνται από γεωμετρίες που δημιουργήθηκαν από χαρτιά ταπετσαρίας, τα οποία η κ. Ανδριάκαινα βρήκε την ίδια περίοδο, πεταμένα στην άκρη ενός πεζοδρομίου, μέσα σε ένα ντοσιέ με δείγματα, από κατάστημα που όσο λειτουργούσε, πουλούσε τέτοια είδη. «Στον περίπατο που τη διάρκεια του Covid όλοι κάναμε απόλυτα προγραμματισμένα, με sms που όριζαν την ώρα αναχώρησης και άφιξης, βρήκα αυτόν τον ντοσιέ με δείγματα ταπετσαριών, οι οποίες έχουν συνδεθεί με την αστική και τη μεσαία τάξη και ομολογούν μια ευμάρεια», αναφέρει και εξηγεί ότι ο λόγος που τα πρόσεξε είχε να κάνει με το ενδιαφέρον της εκείνη την περίοδο για το χαρτί.
«Όταν άνοιξα το ντοσιέ, ξεχώρισα εκείνα τα δείγματα ταπετσαρίας τα οποία είχαν απτικότητα, καθώς η αφή ήταν το ίδιο παραμελημένη εκείνη την περίοδο, όπως και τα χαρτιά. Τα χώρισα με βάση τις υφές και τα χρώματα, απέκλεισα όλα τα πλαστικοποιημένα δείγματα και σκέφτηκα ότι το χαρτί ως υλικό, σε διάφορες μορφές, μπορεί να αφηγηθεί ανθρώπινες καταστάσεις», σημειώνει η κ. Ανδριάκαινα.
Ο «χάρτης» αυτός συνυπάρχει στη βιτρίνα με μονοχρωματικά τρίπτυχα, τα οποία είναι τοποθετημένα κάθετα και έχουν τον τίτλο «γεωλογικές διαδικασίες». «Το τρίπτυχο είναι φτιαγμένο με χαρτιά ταπετσαρίας, τα οποία στη συνέχεια επικαλύφθηκαν με τσιμέντο και τέλος καλύφθηκαν ενιαία από ένα χρώμα. Καθώς τα έφτιαχνα σκεφτόμουν ότι η διαδικασία είναι από μόνη της “ αποτυχημένες προσπάθειες αποκατάστασης”, αφού συναντάς συνεχώς εμπόδια και οι επόμενες πράξεις καταστρατηγούν τις προηγούμενες», επισήμανε.
Η «Χάρτινη Χορογραφία» ολοκληρώνεται με μία στοίβα από σφαλιστά βιβλία, που παρουσιάζονται στη δεξιά βιτρίνα. «Τα βιβλία είναι συνδεδεμένα με την έννοια της γνώσης. Εκείνη η εποχή όμως -όπως και συχνά η εποχή των media, είναι μία εποχή απίστευτης πληθώρας πληροφοριών και εικόνων, που σε πέντε λεπτά τα έχεις ξεχάσει», σημειώνει η καλλιτέχνιδα και συμπληρώνει: «Εκεί τα βιβλία συνυπάρχουν με σχέδια με μολύβι σε χαρτί, μοιάζουνε λίγο με καρέ από ένα φιλμ διάρκειας 30 δευτερολέπτων, με τη διαφορά ότι το κάθε καρέ από μόνο του μπορείς να το παρατηρήσεις. Κάτι, λοιπόν, που σε μία κατάσταση ταχύτητας φεύγει μπροστά από τα μάτια μας απαρατήρητο, ο διαβάτης από τις Βιτρίνες του ΟΤΕ μπορεί να σταθεί περισσότερο», καταλήγει.
Την επιμέλεια στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ έχει ο Γιάννης Αργυριάδης.
