«Χωράει» η πλοκή ενός μυθιστορήματος σε 90′ θεατρικής παράστασης; Οι «Μικρές Κυρίες» της Louisa May Alcott, που αγαπήσαμε να (ξανα)διαβάζουμε, παρουσιάζεται στο θέατρο Αλάμπρα, σε διασκευή και σκηνοθεσία Αθηνάς Χατζηαθανασίου. Και ναι, τα καταφέρνει περίφημα.
Σχεδόν κανένα γεγονός δεν παραλείπεται από το διαχρονικό μυθιστόρημα της κλασικής λογοτεχνίας, που έχει κερδίσει τις καρδιές εκατομμυρίων αναγνωστών. Σε αυτό βοηθούν τα ευρηματικά σκηνικά, με τα οποία οι εναλλαγές των σκηνών γίνονται με φυσικό και ευφάνταστο τρόπο, αλλά και ο θίασος των επτά ταλαντούχων ηθοποιών, που καταθέτουν όλη τη θετική τους ενέργεια επί σκηνής, μεταβάλλοντας, όποτε χρειάζεται, το σκηνικό περιβάλλον σαν να είναι μέρος του έργου.
Μεγκ, Τζο, Μπεθ, Έιμι… Μία διαδρομή προς την ενηλικίωση, ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μία ιστορία αγάπης και αλληλεγγύης -με φόντο τον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο- ξετυλίγεται μέσα από τις ζωές των τεσσάρων αδερφών Μαρτς. Πώς βιώνονται αξίες όπως η ανεξαρτησία, η φιλία, η αγάπη, η αλληλεγγύη μέσω του περάσματος από την εφηβεία στην ενηλικίωση; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η ταυτότητα του καθενός ορίζεται από τις επιλογές του;
Η ματαιόδοξη Μεγκ απαρνείται κάθε καταξίωση για την αληθινή αγάπη, η Έιμυ που αγαπά κάθε τι υλικό, μέσα από τη δική της διαδρομή, συνειδητοποιεί τι είναι τελικά σημαντικό, η δοτική Μπεθ γίνεται παράδειγμα αλληλεγγύης και η επαναστάτρια Τζο, σαν άλλη Βιρτζίνια Γουλφ, αντιστέκεται στους ρόλους που επιβάλλει η κοινωνία και γίνεται συγγραφέας και σύμβολο ανεξαρτησίας.
Τα πρόσωπα της ιστορίας, η μητέρα, ο Λώρυ, ο κ. Μπρουκ, ο κ. Λώρενς, η θεία Μαρτς και άλλοι, ξεπηδούν από τις σελίδες της Louisa May Alcott κι έτσι οι «Μικρές Κυρίες» προχωρούν χέρι-χέρι με τους «Μικρούς Κυρίους», αλλά και με «μεγάλους» συνοδοιπόρους που, άλλοτε με καλοσύνη και γενναιοδωρία και άλλοτε με αυστηρότητα, τους καθοδηγούν στη διαδρομή της ζωής.
«”Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;”». Η κρίσιμη ερώτηση σε κάθε παιδί και έφηβο. Είναι σα να μην “είσαι” κάτι όταν είσαι παιδί και έφηβος και να πρέπει να “γίνεις” κάτι. Μεγάλο βάρος για τόσο “μικρές” πλάτες. Οι μικρές κυρίες και οι μικροί κύριοι του έργου, λοιπόν, επιλέγουν. Αποφασίζουν ποιοι θα είναι, παρά τα εμπόδια, και ξεκινούν τη δική τους διαδρομή προς την ενηλικίωση. Με λάθη που γίνονται επιμονή, με απογοητεύσεις που γίνονται χαρές. Το έργο της Louisa May Alcott γράφτηκε το 1868 και είναι σαν να γράφτηκε σήμερα. Δεν είναι για κορίτσια. Είναι για όλους», αναφέρει στο σκηνοθετικό σημείωμά της η Αθηνά Χατζηαθανασίου.
Στην επιτυχία της αναβίωσης της ιστορίας των παιδικών χρόνων μας, που δεν έχει χάσει τίποτα από την αυθεντικότητα και την αμεσότητά της, συμβάλλουν, εκτός από τα ευρηματικά σκηνικά και τα κοστούμια εποχής, ένα έντονο μουσικό τοπίο με πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις από τον Αντρέα Αναγνωστόπουλο και σύγχρονες διασκευές, ενορχηστρώσεις και ηχοτοπία από το συγκρότημα Incirrina, η ιδιαίτερη κινησιολογία, οι χορογραφίες και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί.
Όπως συμπληρώνει η Αθηνά Χατζηαθανασίου «οι “τεράστιες” “Μικρές Κυρίες” έμελλε να επηρεάσουν γενιές αναγνωστών και αναγνωστριών όλων των ηλικιών. Γιατί; Γιατί η Alcott έγραψε τη δική της αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πάντα πιο μπροστά από την εποχή της. Η αλήθεια μιλά στην ψυχή κάθε παιδιού, αλλά και κάθε ενήλικα». Κάτι που φάνηκε και κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας χθες, Κυριακή 3 Νοεμβρίου, όταν μικροί-μεγάλοι παρακολουθούσαν την παράσταση προσηλωμένοι, αλλά και στο τέλος με το θερμό χειροκρότημα.
Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί Ελίζα Αποστόλου, Ειρήνη Δένδη, Γιώργος Λιάκος, Κατερίνα Μηλιώτη, Πωλίνα Μπέτση, Αντουανέτα Παπαδοπούλου και Κωνσταντίνος Ρόδης, ενώ ακούγεται η φωνή του Γεράσιμου Γεννατά. Τα σκηνικά είναι της Ανδρονίκης Τσαγκαράκου, τα κοστούμια των Ευγενίας Βησσαρίου και της Δήμητρας Τσουκάτου, η επιμέλεια κίνησης της Ελένης Παπαϊωάννου και οι φωτισμοί των Γιάννη Καραλιά, Ραφαέλας Λογκάρη και Αθηνάς Χατζηαθανασίου.
Οι παραστάσεις γίνονται κάθε Κυριακή, στις 12:00, στο Θέατρο Αλάμπρα (Στουρνάρη 53, Αθήνα).
