Ο Nick Cave θυμήθηκε ότι συμφιλιώθηκε με καλλιτέχνες που τον «απογοήτευσαν», εξηγώντας ότι είναι πρόθυμος να κοιτάξει πέρα από τις προσωπικές τους αποφάσεις, εάν η τέχνη που κάνουν είναι «αυθεντική».
Ο Αυστραλός τραγουδιστής, συνθέτης και συγγραφέας, γνωστός από το συγκρότημα Nick Cave and the Bad Seeds αναφέρθηκε στο θέμα σε νέα δημοσίευση στο ιστολόγιό του «The Red Hand Files», όταν ένας θαυμαστής ήρθε σε επαφή μαζί του για να τον ρωτήσει σχετικά με τη «θρησκευτική του στροφή» και αν αισθάνεται ποτέ ότι «απογοητεύει τις γυναίκες θαυμάστριες και τα άτομα queer που τον θαυμάζουν».
Απαντώντας, ο Nick Cave μοιράστηκε τη δική του εμπειρία απογοήτευσης από καλλιτέχνες που κάποτε θαύμαζε και εξήγησε πώς μπόρεσε να κοιτάξει πέρα από τις προσωπικές τους επιλογές και να απολαύσει το έργο τέχνης τους για αυτό που είναι.
«Όταν σκέφτομαι τους καλλιτέχνες που πραγματικά θαυμάζω, αυτούς με τους οποίους έχω κολλήσει όλα αυτά τα χρόνια, κάποια στιγμή στη μακροχρόνια καριέρα τους με έχουν απογοητεύσει όλοι» αποσαφήνισε.
Ο Nick Cave αναφέρθηκε στους Μπομπ Ντίλαν, Νιλ Γιανγκ, Πάτι Σμιθ, Νίνα Σιμόν, Βαν Μόρισον και σε άλλους καλλιτέχνες, οι οποίοι για εκείνον, αποτελούν ένα είδος συνομοσπονδίας αριστείας, αλλά κάποια στιγμή όλοι τον μπέρδεψαν ή τον δυσαρέστησαν.
«Συχνά δεν έχουν ταξιδέψει προς την κατεύθυνση που θα ήλπιζα ή θα επιθυμούσα, αντίθετα ακολούθησαν τα δικά τους ανατρεπτικά μονοπάτια προς τις δικές τους αλήθειες» σημείωσε.
«Μερικές φορές με ενοχλούσαν πράγματα που έχουν κάνει, διαφώνησα με πράγματα που είπαν ή δεν μου άρεσε ένας συγκεκριμένος δίσκος που έκαναν. Ωστόσο, υπάρχει κάτι σε αυτούς που με κρατά γοητευμένο και πάντα σε εγρήγορση για το τι μπορεί να κάνουν στη συνέχεια» πρόσθεσε ο Nick Cave.
«Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, αυτό έχει να κάνει με την αυθεντικότητά τους. Ξέρω ότι σε ένα θεμελιώδες επίπεδο βρίσκονται στο δικό τους μονοπάτι και δεν ασχολούνται με τη διαμόρφωση της ζωής τους, καλλιτεχνικής ή άλλης, προκειμένου να ευχαριστήσουν ή να κάνουν τους άλλους να νιώσουν καλύτερα. Είναι απόλυτα αυθεντικοί, ανεξάρτητα από τα συναισθήματά μου ή τα συναισθήματα οποιουδήποτε άλλου και το βρίσκω βαθιά καθησυχαστικό σε έναν κόσμο που τόσο συχνά αισθάνεται ότι στερείται γνησιότητας. Στην πραγματικότητα, αν νιώθω ότι ένας καλλιτέχνης δημιουργεί, λέει ή κάνει πράγματα απλώς για να κερδίσει την έγκριση του κοινού ή για να υποκύψει στις απαιτήσεις της αγοράς, τότε είναι που τείνω να απομακρύνομαι» τόνισε.
«Οι ζωές μας είναι περίπλοκες και όλοι σκεφτόμαστε και κάνουμε πράγματα ο ένας στον άλλο που συχνά είναι ακατανόητα, αλλά το κάνουμε επειδή ζούμε τις εμπειρίες μας και βρίσκουμε τις αλήθειες μας σε διαφορετικά μέρη. Προς μεγάλη μου έκπληξη, βρήκα μερικές από τις αλήθειες μου σε αυτόν τον εντελώς επιρρεπή στο λάθος, συχνά απογοητευτικό, βαθιά παράξενο και απόλυτα ανθρώπινο θεσμό της Εκκλησίας. Μερικές φορές, αυτό είναι τόσο μπερδεμένο για μένα όσο μπορεί να είναι για εσάς» κατέληξε.
«Υποψιάζομαι ότι μέσα στη μουσική όλοι θα βρούμε ο ένας τον άλλον. Δεμένοι μαζί με τον ήχο και τον ρυθμό, σε αυτό το ιδιαίτερο μέρος πέρα από το δόγμα και τη γνώμη και την προσβολή, μπορούμε να κατανοήσουμε τον κόσμο» τόνισε.
