Στον καναπέ της εκπομπής «Καλύτερα Αργά» κάθισε τη νύχτα της Παρασκευής ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και η Αθηναΐς Νέγκα, μεταξύ άλλων, τον ρώτησε για τα προσωπικά του αλλά και για το θέατρο.
Αρχικά αναφέρθηκε στη σχέση που έχει με τη σύζυγό του. «Ήρθε ένας άλλος έρωτας με την καραντίνα, μια άλλου είδους επικοινωνία. Όταν δουλεύουμε γύρω στις 18 ώρες την ημέρα δεν προλαβαίνουμε να δούμε τους φίλους μας, τη γυναίκα μας. Μας δόθηκε η ευκαιρία να ξεκουραστούμε για μία δυο εβδομάδες και αρχίσαμε να επικοινωνούμε ξανά πνευματικά. Έχω την τύχη ο κουμπάρος μου να είναι μεγάλος επιστήμονας στην Αμερική και είναι η καλύτερη πηγή για την εξέλιξη. Ήταν τεράστια προσπάθεια των επιστημόνων για να καταφέρουν κάτι» είπε ο γνωστός ηθοποιός και στη συνέχεια πρόσθεσε:
«Δεν γεννήθηκε ακριβώς εκεί ο έρωτας, αλλά ένας διαφορετικός. Ο τελικός έρωτας που υπάρχει είναι από τη στιγμή που αποφάσισα να γίνω οπαδός του έρωτα και όχι της αγάπης. Η αγάπη είναι εφεύρεση του ανθρώπου. Γυμνάζομαι για να ερωτευτώ ξανά τη γυναίκα μου. Όταν ήμουν 20αρης μπορεί να είχα να παίξω έναν 40αρη, άρα έπρεπε να μελετήσω τις συμπεριφορές. Άρα μέσα σε έξι μήνες έτρεχα 20 χρόνια, με έκανε να “γυμνάζομαι” αυτομάτως. Αυτό με βοήθησε».
Στη συνέχεια ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης αναφέρθηκε στη ζωή του μέσα στο θέατρο. «Η δουλειά μας είναι γεμάτη ανασφάλεια, εποχιακή δουλειά. Εγώ έχω την τύχη να είμαι θιασάρχης, να έχω έναν παραγωγό. Αλλά και πάλι ξέρω ότι κάποια στιγμή θα έρθει μια κάμψη και είναι λογικό. Πάντα είχα στο μυαλό μου το δικό μου όραμα, αυτό που θα ήθελα να κάνω πραγματικότητα και το κυνηγούσα. Δεν περίμενα να μου δώσουν δουλειά, κυνηγούσα. Είχα μια άλλου είδους οργανωτικότητα. Έγινα και παραγωγός και σκηνοθέτης και ηθοποιός. Δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό.
» Για να κάνω πραγματικότητα ένα όραμα που είχα, έπρεπε να το κάνω μόνος μου. Στα χρόνια τα τότε που πήρα δικό μου θέατρο να κάνω τον Άμλετ, δεν ήξερα ότι θα κάνει επιτυχία. Δεν είναι υποχρεωμένος κανένας παραγωγός να ασπαστεί το όραμά σου. Αποφάσισα ότι πρέπει να βγω μόνος και βγήκα κερδισμένος. Οικονομικά βέβαια δεν βγήκα κερδισμένος αλλά έτσι είναι το θέατρο. Σαν επιχειρηματίας έχασα λεφτά, αλλά δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Οι μεγάλες δουλειές, τα μεγάλα θέατρα, μιούζικαλ δεν κάνουν απόσβεση. Για τον Θάνατο του Εμποράκου μου το πρότεινε ο παραγωγός μου, άρα “γέννησε” ένα παιδί. Με “γύμνασε” πιο πολύ και στην κωμωδία μου. Μου αρέσει να βλέπω την κωμωδία μου».
